Van Casablanca naar Rabat

De vlucht naar Casablanca ging prima, alhoewel we vanwege noodweer wel een omweg moesten maken bij Parijs en het boven Spanje behoorlijk 'bumpy' was. Op het vliegveld werd de groep al snel herkend en voordat we de douane goed en wel door waren stond iedereen al uitvoerig met elkaar kennis te maken. De groep is slechts 14 man groot, waardoor we gebruik kunnen maken van een mini-bus met 18 plekken. Hassan ons gids is een jonge enthousiaste vent en laat ons zeer welkom voelen in zijn land.

Het hotel in Casablanca ligt aan de hoofdweg, maar het is alsof je in de achterwijken van Parijs loopt. Om die reden dan ook maar gewoon het geld in de ochtend gehaald in plaats van gisteravond laat.

Vervolgens naar de Hassan II moskee gegaan. De op twee na grootste moskee ter wereld waar tienduizenden mannen in de grote gebedsruimte en vrouwen op balkons kunnen plaatsnemen voor het vrijdagmiddag gebed. Een dak van bewerkt cederhout wat als de Arena kan openschuiven. Indrukwekkend! Direct gelegen aan zee en deels boven de zee met een minaret van 200 meter hoog, omdat Allah vanuit zee is ontstaan (als ik het goed begrijp). De rijkdom in deze moskee is enorm. Om erosie te voorkomen door de zilte lucht is van de beste materialen en edelmetalen gebruik gemaakt. Zo zijn alle deuren van titanium en liggen er duizenden m2's marmer in alle kleuren.

Onder de moskee zijn de wasruimten. Ook hier word je overvallen door de grootsheid en de aantallen. Heel bijzonder.

Na bezichtiging hebben we de reis naar Rabat ingezet. In Rabat aangekomen zie je langzaam hoe de groep zich vormt. Drie gezinnen die het heel leuk met elkaar hebben en één gezin wat het liefst het eigen pad kiest. Het is hun eigen keuze, maar je vraagt je af waarom men dan voor een groepsreis kiest.

'S middags de medina ingegaan om door de souks heen te slenteren. Wat een drukte en overvallen door kleuren en geuren. Om 6 uur wilde onze gids Hassan ons de Kasba des Oudaïa laten zien. Ook hier waren we maar met z'n tienen uiteindelijk, maar hebben we een hele mooie rondleiding gehad en hebben we tussen lokalen muntthee gedronken met uitzicht over de baai, vlak onder het Moorse terras. Nadien met deze groep en de gids gaan eten. De tajine is hier niet te versmaden en is ook het nationale gerecht. Mij hoor je niet klagen.

In het hotel aangekomen rond de klok van 11, begon het leven pas hier echt op straat. Wat een drukte van jewelste. Alles komt tot leven en het lijkt wel uitverkoop in alle stalletjes. Het is dan echt een lokale aangelegenheid, met schapen- of geitenkoppen, hersenen en van allerlei zaken die ik niet graag in mijn soep aantref.

Een bijzondere wereld en ik denk dat we nog veel gaan beleven.