Thuis

We zijn thuis. Gisteren na een lange dag nog in Sanur om 12 uur 's nachts van Denpasar vertrokken naar Dubai en daarna door naar Amsterdam.

Om de dag te breken gistermiddag hebben we nog even een Balinese massage genomen, nadat we daarvoor nog een paar uurtjes van het strand en de zon hadden genoten. De massage begon wat rommelig door een woedende Indonesische man over een betaling en/of behandeling. Maar als je dan 10 minuten op de massagetafel ligt en je hoort op enkele meters afstand nog steeds gekrijs helpt dat niet erg mee aan ontspanning.  Op een bepaald moment was ik het zo zat en merkte ik weinig verandering in toon, dat ik halfnaakt van de tafel ben afgestapt, de omslagdoek om mijn lijf heb gebonden, naar buiten ben gestapt en letterlijk mijn scheur heb opengetrokken. De man schrok zich wild, vouwde zijn handen gedienstig, boog zijn hoofd en bood zijn excuses aan, terwijl de eerder uitgescholden dames van de spa onder de balie lagen van het lachen. Tja wat wil je ....grote west-Europese vrouw tegen een klein Indoneesje. Kom op zeg. Voordeel was dan wel weer dat we een kwartiertje extra massage kregen.

Het afscheid van Rocky viel best zwaar. Hij bood in de bus nog zijn excuus aan dat hij niet zo goed de Nederlandse taal beheerste, maar ik denk dat een enkeling daar echt een probleem van heeft gemaakt tijdens de vakantie. Voor ons is het gewoon een goede gids geweest en ik moest ook wel een traantje wegpinken nadat ik een dikke knuffel had gegeven.

De terugvlucht was vermoeiend. We hadden zin om naar huis te gaan, maar ook met een gevoel dat het niet echt een "eindelijk thuis gevoel"  was, maar meer een soort van "naar huis, maar we gaan toch nog wel terug gevoel".

Het was fijn om op Schiphol Peter en paps te zien. Als verrassing voor Liv was Tobias ook meegekomen. Voor ons al een tijdje een complot tussen Peter, Tobias en mij en daarom was het ook zo leuk om te zien dat de verrassing zo enorm groot was en Liv het niet meer droog hield.

Nogmaals... Indonesië was fantastisch. Homecoming! Het is een gek idee dat ondanks dat ik ruim 12.000 km van paps verwijderd was, ik op sommige momenten niet dichter bij hem kon zijn dan daar.  Alleen al om die gedachte en dat bijzondere gevoel weet ik dat ik weer terug zal gaan.