Bounty mini

Gistermorgen reden we al vroeg naar de haven van Padangbai. Het was al een drukte van jewelste op de weg want het was een heilige dag voor de Hindoes waarop ieder naar zijn geboortedorp terug gaat om te bidden. Dat offertjes overal worden neergezet waar het maar geluk kan geven zag je ook bij de haven zelf, zelfs op buitenboordmotoren. Bij de haven was het al flink druk en stonden we tussen alle partygangers uit Australie. Normaal gesproken zou je bij een groep die niet op komt dagen denken... sorry, maar je pakt de volgende vaart maar. Maar nee hoor. We moesten blijven wachten en tot overmaat van ramp werd de groep ook nog in alles voorgelaten. De fast boat is gewoon een waanzinnige grote speedboot die met een noodgang en veel klappen op het water en de golven van Bali richting Lombok vaart. Je ziet weinig door je ramen, behalve golfslag. Voor de kust liggen de Gili's (Trawangan, Air en Meno), een drietal idyllische eilanden.

Voordat we vertrokken werden nog even de safetyrules uitgelegd en pilletjes tegen zeeziekte uitgedeeld. Ook werd aangegeven dat je op het bovendek mocht zitten, maar je zeker nat zou worden. De pilletjes bleken geen overbodige luxe voor enkele passagiers. 1,5 uur stampen is wel heftig. En de Aussies die stoer het bovendek opzochten kwamen na korte tijd al bibberend en tot op de onderbroek nat weer binnen.

Onze bestemming was dus Trawangan. Het grootste eiland van de drie waar flink gefeest wordt zegt men. Bij aankomst....”wilt u de schoenen uitdoen, want u springt vanaf de boot op het strand, maar u zult zeker natte voeten krijgen” kregen we weer een bijzondere ervaring te verwerken. Koffers en tassen werden op het strand gedumpt en vervolgens is het zoeken naar paard en wagen voor je vervoer. Want de Gili’s zijn vrij van gemotoriseerd verkeer. Soort van Vlieland dus.

Dus met zware tassen in een iets te kleine wagen en dan maar hobbelen. We staken een stukje door het binnenland (stelt niks voor want de doorsnee op het kortste deel van het eiland is slecht 2 à 3 km) en daar zag je wel dat de aardbeving vorig jaar haar sporen heeft getrokken op de plaatselijke bevolking en hun huisvesting. Aangekomen aan de andere kant van het eiland is het een stuk rustiger en kwamen we al snel bij ons resort aan. Prachtig gelegen aan het strand met een behoorlijk woeste zee tijdens vloed. Het is echt wat je van een tropische bestemming mag verwachten. Wit zand, golven, palmen en een tropisch muziekje op de achtergrond. Ultiem bountygevoel.

’s Middags in de zitzak op het strand gedoken en de zonsondergang afgewacht. Deze moet op de Gili’s het mooist zijn en dat was het ook. De hemel kleurde zacht oranje. De natuur liet opeens haar prachtige grillige contouren zien tegen het licht wat langzaam duisternis werd.

Helaas konden we ’s middags geen fietsen meer huren dus zijn we ’s avonds in het aarde donker naar een restaurantje gaan zoeken. Het was weer een spannende ervaring. Aan de partykant van het eiland zie je veel opgetrokken pallethutjes die dienen als strandbar. Een soort van hippie achtige vertoning waar al snel ‘mushroom’ wordt geschreeuwd. Het eiland staat bekend op de paddo’s die redelijk vrij verhandeld worden in de partyscene.

Na het eten nog even een afzakkertje gehaald op het strand bij het hotel en daarna pitten.

Vanochtend gingen we dus varen rondom de 3 eilanden en ook snorkelen. Liv ging wel mee, maar durfde eerst nog niet te snorkelen. De eerste stop was prachtig. Een onderwaterstandbeeld op de zeebodem omringd door tropische vissen. Daarna een flink stuk gesnorkeld. Vervolgens de boot weer op en naar een schildpaddenplek gevaren. Daar was de stroming al een stuk sterker en ging Liv alsnog mee. Stoer! Met een paar lichte paniekaanvallen ging het haar steeds beter af en kon ze eindelijk ook gaan genieten van de vissen. Daarna door naar Gili Air waar we even aan land gingen. Van daaruit zie je perfect Lombok liggen en de enorme vulkanische gebergten van zowel Lombok als Bali.

Tenslotte met de boot nog naar een andere plek op echt open water tussen alle.eilanden in.. Liv en ik besloten aan boord te blijven en dat was niet geheel onverstandig. De wind trok op en de golven en stroming werden enorm. Het was ook niet leuk meer voor de anderen om te snorkelen en het was vanaf de boot ook soms angstig om te zien hoe iedereen tegen de golven vocht en veelal met een touw naar de boot moest worden getrokken. Vervolgens moesten we nog met de boot naar ons eiland terug en ook dat was stampen en veel golfslag. Het water droop ons in de nek. Niemand bleef nog droog aan boord en we verlangden zelfs naar een warme douche terwijl het buiten 30 graden was.

In het hotel aangekomen merkten we wel dat het best vermoeiend was geweest dat varen en snorkelen. Een moment in het zonnetje op de zitzak werd al snel een middagdutje.

Vandaag wel fietsen kunnen krijgen en dus vanavond naar het drukke deel van het eiland gefietst. Diordat je wat mobieler bent vind je ook sneller hele leuke tentjes in achteraf straatjes. Een cocktail was wel weer aan ons besteed.

Morgen de laatste dag op Gili. We zijn van plan om het eiland rond te fietsen en misschien nog wel andere mooie plekjes tegen te komen.

Een leuke opsomming van de vervoersmiddelen die we hebben gehad deze vakantie:

• vliegtuig
• bus
• trein
• minibus
• taxi
• jeep
• becak
• ferry
• fastboat
• paard en wagen
• fiets
• prauw
• motorboot