Over de helft.....

Wat gaat de tijd snel. Nu zitten we echt over de helft en wat hebben we al veel gezien. Vanmorgen eerst lekker rustig ontbeten. Destijds werden de apen door het personeel met katapulten uit de eetzaal verjaagd. Nu hebben ze het hermetisch afgesloten met gaas en komen de apen er niet snel meer bij.

Om kwart voor 9 werden we opgehaald door de gids voor de fietsexcursie. Even buiten de stad kregen we een mountainbike en uitleg over de versnellingen en remmen. Want dat is hard nodig hier in het heuvelachtige landschap. Een groepslid bleek niet helemaal op de hoogte van gedoseerd remmen, want op nog geen 100 meter vanaf de startplek greep ze vol in de voorrem en viel een betonnen greppel in. Gelukkig liep het allemaal goed af, maar denk dat ze er flink wat blauwe plekken van over heeft gehouden.

Na een kwartiertje fietsen kwamen we bij een wierookboerderij aan. Eigenlijk nooit zo bij stil gestaan hoe dat gemaakt wordt en des te interessanter om het te zien. Een cementachtige substantie waarin geurende bloemen zijn verwerkt gaat in een pers en een stokje van aromatisch hout schiet er doorheen en omwikkelt zich direct met de substantie. Het was ons al eerder verteld, maar als je erop gaat letten is het inderdaad zo dat de vrouwen hier op Bali vooral het zware werk doen. Zelfs meisjes van 11 jaar zitten na schooltijd de gedroogde wierookstokjes te bundelen voor de verkoop. In Bali een veel gekocht product vanwege de tempels. Enkele malen per dag lopen de vrouwen met de offers van bloemen, iets van eten en wierook rond de te zegenen plek (huis, hotel, restaurant o.i.d.) en bieden het vervolgens aan hun ‘huis’tempel aan.

Na de wierookboerderij door naar een tempelcomplex en heilige grot die achter het complex ligt. Een steile trap leidt ons naar beneden waar het heilig water stroomt en zorgt voor eeuwige schoonheid en jeugd. Daarna nog even iets verder afgedaald naar de rivier die ook weer waanzinnig mooi is.

Met de klim weer omhoog die de volwassen allemaal deden met het minst intensieve wandelpad, wilde ik niet onderdoen voor de vier jeugdigen van het gezelschap. Het lukte me om de steile trappen weer terug te nemen, maar had wel even iets meer tijd nog om de hartslag op normaal tempo te krijgen. Daarna begon het echte klimmen met de fiets. Steile heuvels en vals plat. We waren continu in gesprek met onze versnellingen om de klim te kunnen maken.

Halverwege misten we toch het idyllisch beeld van fietsen door de rijstvelden. Wanneer zou dat komen? Daar hoefden we niet lang op te wachten. Met de daling naar beneden schoten we op kleine paadjes door de velden en de jungle. Best spannend. Ook als je ook nog wat leuke foto’s wilt maken van een fietsende familie in plaats van stil staand bij een stopplek. Dus als hobbelend, remmend en fietsend over paadjes van nog geen 50 cm breed heb ik ongecontroleerd maar wat in het wild geschoten met één hand. Achteraf zou ik wel kijken of het bruikbaar materiaal zou zijn.

De temperatuur begon nu wel flink op te lopen en het zweet gutste van ons lijf. Het was dan ook rond half één dat de fietstocht eindigde met een ijskoude natte handdoek. Heerlijk!

Terug in het hotel wilden we nog maar één ding. Zwemmen en zonnen. En dat hebben we gedaan. Bekeken door de apen die om ons heen zaten. Ach ja, ik vroeg me echt af wie naar wie keek. Einde van de middag lekker gedoucht en een andere winkelroute ingeslagen. Nog even een lekker cocktailtje gepakt en ergens wat gegeten. Vandaag overvalt Liv ook de heimwee naar huis. En tot overmaat van ramp struikelde ze op de terugweg ook nog lelijk over wat bamboestokken op straat, waardoor ik in de hotelkamer even zuster moest spelen. Schoonmaken, ontsmetten en een lief verdrietig meisje troosten. Komt allemaal wel weer goed. Dadelijk lekker slapen en morgen weer een nieuwe dag.