Koh Samui

Gistermorgen vertrokken vanuit het paradijs naar het vol verwachting nieuwe paradijs Koh Samui. Het begon al met een taxichauffeur die niet kon tellen waardoor er zogenaamd iemand zoek was die gewoon in het busje zat en wist ons ook nog bij een verkeerde ferry af te zetten, waarna we met een rotvaart naar de juiste ferry werden gebracht. Geen fooi voor hem van de reisleider, want daar zijn ze snoeihard in. De overtocht duurde circa 1,5 uur.

Het weer is strak blauw en zo gingen we ook de zee op. Een zee die van bruingroen naar turquoise kleurde dus we dachten ook hier paradijs gevonden te hebben. Echter...Koh Samui is best toeristisch en kent ook een baai waar aanlandige wind is en laten wij daar nu precies aan zitten. Niks turquoise, maar gewoon bruin en pislauw water. Drukke weg en juist niet aan de huisjes bij de zee maar gewoon in de hoogbouw aan de straatkant. 

Maar ja..we zijn ook wel verwend geraakt deze vakantie en dachten hier dus ook gewoon Bounty Island, Tarzan en hoogbejaarde Elvis Presley, Marilyn Monroe of Michael Jackson (ze leven toch gewoon nog?) aan te treffen aan de cocktails. Dus een beetje teleurstelling dat het uit slechts een Thaise Kim Jung Un en veel "madam, you want a massage??" bestaat.

Maar bij zonsondergang kleurt alles prachtig, is het zwembad prima, was het eten bij het Youth Hostel meer dan lekker en HEEEEET (neus druppelde nog lang na) en hebben we met z'n allen gewoon vervolgens drank en chips ingeslagen en hebben we nog heerlijk op het strand 's avonds laat zitten kletsen.

Vanochtend eindelijk uitgeslapen en de afspraak met elkaar om naar de 'goede' kant van het eiland te gaan. En ja, die was er. Alhoewel..busjes raakten elkaar kwijt, we werden gedropt bij een winkelcentrum in plaats van hagelwit strand, maar uiteindelijk vonden we een wit strand, palmbomen en helderblauw water waar de visjes om je heen zwemmen. We hebben genoten met z'n allen en het Hollands wit kleurt snel Thais bruin. Aan het strand hebben Liv en ik nog een lichaamsmassage laten doen op een bedje uitkijkend over de zee. Heerlijk! De prachtige natuur en cultuurfoto's veranderen nu in vakantiekiekjes.

Kjeld dobbert heel de dag in zee met een roze flamingo en haar eigenaresse en ik ben een plekje doorgeschoven in de rij van belangrijkste vrouwen in zijn leven. 

Deze dag moest uiteraard afgesloten worden met een passend diner. Dus met de groep diner aan het strand geregeld met lantaarns om onze tafel en heel veel zwoele foute jaren '80 muziek. Jongens stonden met jongens te dansen en meiden zwierden het uit. 

Wat een prachtige afsluiting van deze tropische dag...totdat de kinderen na het dansen nog even een duik in het water namen en een reisgenootje werd gegrepen door een kwal, nadat Liv de eerste slijmmassa langs haar been voelde gaan. Trieste aftocht naar het ziekenhuis, groep van slag en terug naar hotel. Problemen komen nooit alleen en dus liet Ard ook nog eens zijn eigen tas in de taxibus staan, omdat hij met alle liefde de tassen van het getroffen gezin wilde dragen, en dus konden we weer achter de tas aan. Bij toeval had de chauffeuse uit onze bus haar kaartje gegeven dus we konden haar snel bereiken, maar ja, 400 bath (10 euro) voor het terugbrengen van de tas was snel geëist en de hotelportier kon er niet over uit dat er zoveel geld werd gevraagd door de taxichauffeur, die het ook nog op zijn brommertje kwam brengen. Ach het is in ieder geval minder dan 2 telefoons en 2 portemonnees kwijt raken, dus heb er niet zoveel moeite mee. 

Als afsluiting nog een drankje met heel de groep en morgen even de berichten uit het ziekenhuis afwachten. Maar we gaan zeker weer een Bounty-momentje creëren.