Warmte, bedevaart ... en wijnen wijnen wijnen

De warmte stijgt ons letterlijk naar het hoofd. De temperaturen zijn de afgelopen dagen zo rond de 36-38 graden en dat verlamt best wel moet ik zeggen. Gisteren naar Perugia. Italie heeft ook wegwerkzaamheden in de vakantie, dus de navigatie wist het even niet meer en wij dus ook niet.

Aangekomen is het een stad als velen die we eigenlijk nu wel gezien hebben. Veel steile steegjes, dus we komen terug in Nederland met een buikje, maar wel gespierde kuiten. In Thailand hebben we in de jungle veel gelopen in de warmte, maar ik moet zeggen dat het authentieke Italie met deze temperaturen er ook niet veel voor onder doet. Met enige regelmaat moeten we toch even stil staan om op adem te komen.
Liv en ik hadden gehoopt op veel goede koffie maar tot op heden valt het ons tegen. Een klein cafeetje geeft ons hoop en die wordt beloond. Hier maakt men het nog zoals je hoopt het te vinden. Zelfs ons hotel heeft gewoon een koffieautomaat. De koffie is nog wel van bonen, maar de opgeschuimde melk is niet meer dan wat ik op mijn werk aantref uit de automaat.  Jammer. We lopen over het aquaduct, vinden een verdwaalde artiest tussen de poorten (wat trouwens enorm goede akoestiek geeft) en staan onder een Etruskische toegangspoort van meer dan 2100 jaar oud.

Smiddags even bijgekomen bij het zwembad en tegen half 5 weer Assisi in want we willen de basiliek en tombe van Francesco bezoeken. Het is jammer dat ik geen foto's mag maken want het is prachtig, maar schiet er nog één bij het verlaten van de basiliek. Door de aardbeving eind vorige eeuw zijn veel fresco's wel beschadigd, maar het toont minder pracht en praal dan Rome en dat heeft wel wat. Het is natuurlijk ook wel waar de Franciscanen voor staan. In het kerkwinkeltje nog wat souvenirs gekocht en ik krijg van Kjeld een prachtige bedelarmband waar mijn oog al vanaf het begin op viel. Zo blij mee. Daarna nog wat gewandeld door het andere deel van Assisi wat we eergisteren nog niet gezien hadden, komen bij een oud kerkje met zingende Clarissa's en vervolgens maar de McDonald opgezocht. De pizza, panini en pasta komen even ons de keel uit. Een mcmenu maakt het voor nu toch wel goed. 

Vanochtend naar Spello. Spello staat bekend om een kleinschalige versie van Assisi waar de plaatselijke bevolking de gevels en balkonnetjes heeft versierd met bloemen, zoals je je ook voorstelt bij Italie. Het is lieflijk. De terrassen werken vandaag helaas niet mee. Het 1e terras begint de bediening steeds aan het begin, terwijl achteraan de nieuwe gasten komen en bij wisseling van de eerste gasten de lege plekken weer worden opgevuld door anderen. Kortom de mensen die achterop het terras zitten kunnen lang wachten en staan stuk voor stuk op. Ook wij. Je ziet dat het een ober opvalt en dat hij zijn collega's waarschuwt, maar niemand maakt zich druk. Het kan het Italiaanse temperament zijn of de warmte, maar wij lopen al sjokkend verder. Als een pelgrim die naar water snakt. We voelen ons ondertussen ook wel pelgrims met alle kilometers in de benen.
Een tweede poging vlakbij de auto geeft een kaart waar we echt niet uit komen. Zelfs met google translate niet. We beslissen maar om gewoon wat te drinken. Bij onze bestelling loopt de bediening naar binnen en nog geen minuut later krijgen we te horen dat het geen bar is, maar een restaurant en dus gegeten moet worden. Kortom, we leggen geld op tafel voor het water wat we gehad hadden en vertrekken weer.
200 meter verderop zit een supermarkt. 3 halve liters koude yoghurt maken veel goed!

Thuis gaan we doen wat vele Italianen doen. Zeesterren op bed en doen een dutje. Om 3 uur nog even naar het zwembad en om 5 uur vertrekken we naar Tili voor een wijnproeverij. Tili is een biologische boerderij met wijngaarden en olijfbomen. Kjeld gunt het ons, maar uiteindelijk vertrekken we vanavond waarin hij de eigenaresse aangeeft dat zij hem overtuigd heeft. Hij is overstag!
Maar terug naar de proeverij. Het zou een proeverij van 5 wijnen worden met uitleg over de wijngaarden en de druivensoorten.
Vanaf moment één worden de glazen flink volgeschonken. Eerst met een heerlijke koele witte wijn, daarna naar een rosé, 4 rode wijnen en vervolgens een dessertwijn met ieder hun eigen verhaal. Ik tel er zeven, maar ach... het smaakt. Ondertussen krijgen we heerlijke lokale specialiteiten als bruchetta met olijfolie van eigen boerderij, orzo, gegrilde groenten, kazen en vleeswaren, zoetigheden en tenslotte nog 16 jaar oude balsamico gerijpt op 5 houtsoorten. Heerlijk. Het is maar goed dat we bergafwaarts moeten om bij het hotel te komen,  want bergopwaarts wat een stuk lastiger geweest. Als we al geen rode konen hadden van de zon, dan was het de wijn wel.
Met de eigenaresse hebben we nog een heel gesprek over Corona. Ze vertelt over ervaringen van lokale kennissen die tot september nog werk hebben uit het toerisme en levering aan de grote merken als Gucci etc. met hun kasjmir producten. Maar daarna voor 40 man geen geld hebben en ze moeten ontslaan. Dat zij zelf vorig jaar nog bruiloften hadden, iedere dag volgeboekt waren, maar verhoudingsgewijs het nu rustig hebben, maar nog wel voort kunnen. Omdat het lekker is, maar ook om de lokale bevolking te steunen koop ik nog wat lekkers voor in Nederland. Ik vermoed dat ik een koffer moet gaan kopen en extra bagage moet bijboeken. Maar zo kunnen we in ieder geval nog kleine geluksmomentjes thuis maken, waar we een ander ook mee helpen.

Morgen alweer naar onze laatste bestemming voor de laatste 5 dagen. We gaan maar kijken of we rondom Bolsena andere activiteiten dan stadjes bezoeken kunnen vinden, want voor nu zijn we  een beetje stedenmoe :-)