Wandelen door de Palmerie

De Tuin van Eden is het zoals ze hier de Palmerie van Tinerher noemen. En het lijkt ook inderdaad een paradijs als we 's ochtends er doorheen lopen. Graanakkers en boomgaarden van dadels, amandelen, olijven, granaatappels, vijgen. Ook hier wordt het paradijs verdeeld onder de Berberbevolking. De lokale gids legt ons uit dat ieder een gelijk stuk land heeft waar men eten voor de dieren en zichzelf op verbouwt. Heeft men een bruiloft waar hoge kosten aan verbonden zijn dan geven ze een deel van hun land in pacht of delen ze de opbrengst met anderen om zo aan hun geld te komen. Het is een volledige levensgemeenschap. 
  

De groene oase wordt geirrigeerd door wederom allemaal kanalen die men heeft aangelegd vanaf de stroming die vanuit het gebergte ontstaat. Daardoor zijn er ook prachtige witte vogels te vinden. We lopen over de randen van de kanalen, moeten beekstroompjes oversteken, over omgevallen dadelpalmen klimmen. Het is een mini variant van de jungletocht. De gids legt ook uit dat de Berbers diverse tatoeages hebben. Zo staat op de hand (bij de duim) van een vrouw de naam van de stam. Staat er een verticale streep met dwarsstreepjes op haar kin dan is zij getrouwd. Een verticale streep op het voorhoofd geeft aan dat ze kinderen heeft. Links staat het aantal de dochters met stipjes aangegeven. Rechts van de streep de jongens. Is men weduwe of gescheiden dan wordt de streep op de kin doorgetrokken naar de hals en wordt er een grote dwarsstreep bij de keel geplaatst. Ik vertaal het direct als afgeschreven, want als men een alleenstaande vrouw is met kinderen is men niet meer huwbaar. Maar het geeft in ieder geval meer duidelijkheid aan de tatoeages die ik gedurende de reis heb gezien. De man heeft trouwens altijd zijn (familie) naam op zijn arm staan. De tatoeages worden trouwens allemaal van natuurlijk ingredienten gemaakt waarbij mineraalzout en azijn/citroen de kleur onttrekt aan bijvoorbeeld een bloem, blad oid.

   
Voor mij had de tocht nog veel langer mogen duren en waren we echt naar het nauwste puntje van de kloof gelopen, maar helaas waren er altijd wel weer wat spelbrekers. Dus uiteindelijk aan de lunch beland bij een coöperatie die Berberkleden weeft. 25 gezinnen die de prachtigste kleden maken. Zo werd uitgelegd dat ze in tegenstelling tot dat wat in de steden verkocht wordt, slechts de wol en haren gebruiken van levende beesten. Prachtige kleden en de prijzen zijn niets in vergelijking met Nederland. Maar ik weet ook dat ik met dat kleed door mijn kamer zal dwalen en niet weet waar ik het kwijt zou moeten.

 

Daarna nog door een oud Joods dorp gelopen wat "gerestaureerd" is nu voor bewoning door de Berbers.


Oh ja....in de tuin van Eden ook nog druiven geplukt. Ik zag ze tussen de struiken door en de gids vond het prima.... gelukkig geen slang aanwezig en de druiven waren heerlijk.