Prachtige oostkust met een evenzo prachtig resort

Van Ubud naar Candidasa was een relatieve korte tocht. Zodoende dat we eerst de vlindertuin aandeden die ik mij herinnerde. Het was weer een prachtige ervaring met 16 soorten vlinders die talrijk om je heen vliegen. Zeker de grote motvlinders waarvan ik er ooit één op mijn broek had. Met enige opzet had ik dezelfde bermuda aangetrokken, alleen waren ze dit keer niet zo gewillig op mijn broek te zitten, maar alleen op mijn hand. De wandelende takken die destijds op paps zijn gezicht zaten zitten midden in hun broedtijd. En aangezien ze er nog maar drie hebben, mogen we ze zeker niet aanraken.

Daarna naar het kustplaatsje aan de oostkant van Bali, Candidasa. Een prachtig resort met de zee voor je deur. Huisjes zijn groot en schoon en hebben allemaal een eigen terras. De badkamer is weer een openluchtbelevenis. Het valt mij op dat de kwaliteit van hygiëne en hotels wel vooruit is gegaan in de loop der jaren. Opkomst van het toerisme denk ik.

De omgeving leverde allemaal weer mooie plaatjes op. We duiken uiteraard het water in en genieten van de zon. ’s Avonds eten we in het hotelrestaurant, omdat we denken dat er weinig anders te vinden is in de omgeving. Weinig bijzonders voor veel, ondanks dat er eerst werd aangegeven dat er voor relatief weinig geld gegeten kon worden. Vandaag hoorden we dat er wel degelijk wat te vinden is in de omgeving, dus dat gaan we vanavond maar ontdekken.

Vanochtend na een heerlijk ontbijtbuffet de prauw op om te snorkelen bij de kleine eilandjes voor de kust. Er is ons beloofd dat daar prachtige koraalriffen met kleurrijke vissen liggen. En we worden beloond. Zelfs met een dolfijn die meezwemt met de prauw. In het begin vinden Kjeld en ik het best eng met de ademhaling. Maar uiteindelijk wordt het zelfs rustgevend en genieten we van het schouwspel. De film Nemo in real life. Zie zelfs Dori zwemmen. Ik zwem twee keer het eiland rond en opeens zwemmen er ook twee schildpadden dicht onder mij. WOW! Hoop op de Gili eilanden ook weer te kunnen snorkelen. Misschien durft Liv dan ook wel mee, want er is eigenlijk niks engs aan en heb geen kwal gezien, waarvoor ze zo bang was. Nog even om het grote eiland heen met de prauw en dan weer terug tegen de stroming heen. De vloed is nu op het hoogtepunt en de golven slaan wild een de kust aan.

In het hotel ligt Liv ons op te wachten bij het zwembad en genieten we de middag van zon en lezen. Het gaat me nu eindelijk eens lukken om tijdens zo’n intensieve reis alsnog een dikke pil te lezen.

Morgen vroeg op en dan naar de Gili eilanden. Ben erg benieuwd weer. Het gaat nu wel opschieten. Over een week zijn we alweer ruim een dag thuis.