Meknès, stapje bij stapje stijgen we....

... en dat bedoel ik zowel in hoogte als in temperatuur. Omdat we meer het binnenland intrekken vervalt het verkoelende zeebriesje.

Vanochtend om 9 uur vertrokken voor een tocht van zo'n 2,5 uur naar Meknès. Langs de route zie je allemaal bomen met een kaal onderkantje. Dit zijn de kurkeiken waarvan de bast wordt verwijderd als deze is aangegroeid. Ook zie je wijn- en boomgaarden en wordt het landschap heuvelachtig. Meknès ligt tussen het midden Atlasgebergte en de heuvels die langs de kustlijn te vinden zijn. Dat zorgt ook dat het warmer is. Langzaam gaat het nekje (ver)branden dus.

De oude medina is karakteristiek voor Marokko's noordelijke steden, die vol okergeel gekalkte huizen met groene dakpannen staan. De stad wordt omgeven door een gigantisch stelsel van verdedigingsmuren. De totale lengte van deze muur rondom de oude stad van Mèknes is zo'n 40 km met een prachtige poort.

Na het bezoeken van de poort, hebben we de koninklijke stallen van de sultan bezocht. Een vriendelijke gids die ons veel vertelde over de 12.000 paarden die hier ooit stonden, de graanopslagen en de enorme waterputten die met een rad het water van 30 meter diepte omhoog haalden en zorgden voor irrigatie van het land. 

Centraal in de oude stad ligt de Place el Hedim, waar het een drukte van belang is in de avonduren. Dit moeten we dus nog gaan zien, maar in de middag was het al flink levendig. Het moet een goede plek zijn om onder het genot van een kopje muntthee de lokale bevolking gade te slaan. Er zijn kleurrijke olijven-, fruit-, kruiden- en vleesmarkten en souks met mooie tapijten uit de Midden Atlas, tegels en Berberzilver. De bevolking wordt hier ook wat conservatiever. Zelfs de politie staat zich enigszins te verlekkeren op ons (oudere) vrouwen. 

We slapen vanavond in een redelijk modern hotel in de nieuwe stad, alhoewel een derde bed bijgeschoven in een al krappe tweepersoonskamer weinig comfort biedt. Maar ach...het is maar voor één nacht.

In de namiddag naar de oude binnenstad gewandeld. Een fikse wandeling van een half uur. Het doolhof van de souks zijn weinig anders dan die van Rabat en vooral warm, dus we zijn snel op een terras neergeploft. Van daaruit het plein tot bloei zien komen. Ik heb niks met slangen, maar wat de slangenbezweerders hier van die beesten verwachten is mishandeling. De slang ligt een beetje voor slang en er zit weinig leven in. De sprookjes van dansende cobra's die reageren op de sierlijke fluit van de bezweerder zijn in ieder geval hier verleden tijd. Of het nu aan de valse toon van de bezweerder ligt of aan een murw geslagen slang zal altijd een vraag blijven